Speaking انگلیسی برای آیلتس

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد در این مقاله Speaking انگلیسی برای آیلتس و مواردی که باید در Speaking آیلتس نیاز دارید اشاره می کند. پس با ما همراه باشید تا نمره خود را در آیلتس بالا ببرید و بتوانید به هدفتان در آیلتس برسید.

Speaking انگلیسی آن چیزی است که شما در تلویزیون، در کافه ها و موقع ملاقات همکلاسی های جدید در دانشگاه می شنوید. شما همه جا آن را می شنوید، اما به درستی از آن در آیلتس استفاده می کنید؟

در اسپیکینگِ آیلتس نمره ی شما بر این اساس داده می شود که چه قدر خوب از Speaking انگلیسی استفاده می کنید، نه انگلیسی آکادمیک، حتی اگر در نسخه ی آکادمیک آزمون شرکت می کنید. گیج شدید؟ به خواندن ادامه دهید.

مدول اسپیکینگ آیلتس برای شرکت کنندگان امتحان آکادمیک و عمومی مشابه است و هیچ نمره ی اضافی برای این وجود ندارد که مشابه مقاله ی آکادمیک باشد. در واقع نمره تان می تواند کم شود!

برای گرفتن نمره ای بالا در اسپیکینگ آیلتس، از ویژگی های رایج Speaking انگلیسی آگاه باشید و آنها را در امتحان به کار ببرید

Speaking انگلیسی با سلام و احوالپرسی شروع می شود

ما در ابتدای یک مکالمه ی جدید صحبت خود را با سلام و احوالپرسی شروع می کنیم. محتوای واقعی سلام و احوالپرسیِ ما معمولاً بی معنا هستند. هدف واقعی سلام و احوالپرسی بیان حالی است که داریم و اینکه اعلام کنیم برای صحبت کردن در دسترس هستیم. پس اگر از شما پرسیدند “?How are you”

هرگز نگویید

‘I’m tired and I think I’ve caught a cold.’

لبخند بزنید و فوری با ‘Great, thanks’ جواب دهید و بگذارید مکالمه شروع شود!

Speaking انگلیسی راحت است

ما در اسپیکینگ از لغات یک هجاییِ زیادی استفاده می کنیم مانند ‘I’ ‘think’ ‘you’ ‘are’ ‘great’. ما نمی گوییم

‘It is my personal belief that you have superior qualities’. یکی از اشتباهاتی که شرکت کنندگان در آیلتس آکادمیک مرتکب می شوند این است که تلاش می کنند تا در گفتار خود از اصطلاحات مخصوص آکادمیک استفاده کنند. این باعث نمی شود تا باهوش به نظر برسید: این فقط کار شنونده را برای فهمیدن صحبت شما زیاد می کند. بگذارید ساده باشد و از زبان ساده استفاده کنید.

Speaking انگلیسی جالب است

گاهی ما فقط باید کتاب های خسته کننده را به عنوان قسمتی از مطالعه ی خود بخوانیم. اما نمی خواهیم تا با مردمی بگردیم که برقراری مکالمه با آنها حوصله مان را سر می برد. رایج ترین دلیل برای گفتار خسته کننده آهنگ صدای یکنواخت و سرعت پایین است. صدای خود را موقع صحبت با موبایل یا دستگاهی دیگر ضبط کنید. حالا به صدای ضبط شده گوش دهید (نگران نباشید – هیچ کس از انجام این کار خوشش نمی آید!) صادق باشید: آیا گویشوری هستید که صحبت هایش جالب است؟

Speaking انگلیسی فرهنگی است

وقتی شما کتاب های نوشته شده توسط نویسندگان انگلیسی، آمریکایی یا استرالیایی را می خوانید به ندرت تفاوتی در زبان پیدا خواهید کرد، به جز تعدادی تفاوت در هجی. اما Speaking انگلیسی خیلی به فرهنگ گویشوران وابسته است. گروه های مختلف از لهجه ها، زبان عامیانه و اصطلاحات استفاده می کنند تا هویت به اشتراک گذاشته ی خود را منتقل کنند. شما به عنوان یک داوطلب آیلتس لازم نیست که نگران لهجه ها باشید و باید کاملاً از استفاده از زبان عامیانه اجتناب کنید.

Speaking انگلیسی دو نفر را شامل می شود

در هر مکالمه همیشه یک گویشور و یک شنونده وجود دارد. اما این به چه شکلی از یک خواننده و نویسنده متفاوت است؟ تفاوتش مساله ای است که تقارن نامیده می شود. موقع خواندن یک کتاب اگر موردی باشد که متوجه نمی شویم به عقب برمی گردیم و آن را دوباره می خوانیم. مسئولیت بر شانه ی خواننده است. با این حال در اسپیکینگ گویشور باید به سرنخ های شنونده توجه کند و آماده باشد تا اگر مطلبی همان بار اول واضح نبود آن را به شکل دیگری بیان کند یا دوباره توضیح دهد.

Speaking انگلیسی جایی است که لغات جدید آزموده شده و یاد گرفته می شوند

آیا شما ساعات زیادی از روز را به این می گذرانید که لغات انگلیسی جدیدی را در مغز خود فرو کنید؟

حفظ کردن تا یک حدی مفید است، اما اغلب زبان شناسان موافق هستند که لغات جدید در واقع فقط وقتی یاد گرفته می شوند که از آنها در گفتار استفاده کنیم. به فهرست لغاتی که در ۱۲ ماه گذشته مطالعه کرده اید نگاهی بیندازید. چند تا از آن لغات را در واقع در مکالمه استفاده کرده اید؟ شما متوجه خواهید شد به یاد داشتن لغاتی که در واقع استفاده کرده اید راحت تر است.

Speaking انگلیسی چیزی فراتر از فقط لغات است

در مکالمه شنونده به مواردی فراتر از فقط کلمات ما توجه می کند. وضعیت ایستادن ما، لباسمان، مدل مو، حالات چهره، ارتباط چشمی و کیفیت صدا همگی سیگنال های مهمی هستند که نشان می دهند ما رفتاری دوستانه داریم، شایسته، و قابل اعتماد یا برعکس آن هستیم! البته، در اسپیکینگِ آیلتس برای برقراری ارتباطِ غیر زبانی یا زبان بدن هیچ نمره ای اختصاص داده نمی شود. ممتحن های آیلتس ادعا می کنند که موقع نمره دادن به یک داوطلب چنین عواملی را کاملاً نادیده می گیرند. با این حال آیا چنین چیزی واقعاً باور پذیر است؟