حروف صدادار قوی و حروف صدادار ضعیف زبان اسپانیایی

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد امروز به حروف صدادار قوی و حروف صدادار ضعیف در زبان اسپانیایی اشاره می کند تا در حین آموزش زبان اسپانیایی به تفاوت های این حروف بهتر آشنا شوید.

به حروف صدادار قوی و حروف صدادار ضعیف زبان اسپانیایی توجه کنید:

حروف صدادار در زبان اسپانیایی به عنوان ضعیف یا قوی طبقه بندی می شوند، و طبقه بندی مشخص می کند که چه زمانی ترکیباتِ دو یا چند حرف صدادار برای شکل دادن به یک هجای جداگانه مطرح می شوند.

۲ نوع حرف صدادار

حروف صدادارِ قویِ اسپانیایی – گاهی به عنوان حروف صدادارِ باز شناخته می شوند – a, e و o هستند. حروف صدادارِ ضعیف – گاهی به عنوان حروف صدادارِ بسته یا نیمه مصوت شناخته می شوند – i و u هستند. اغلب Y هم به عنوان یک حرف صدادارِ ضعیف شناخته می شود، عملکرد و صدایی مشابهِ i دارد.

قانون اصلیِ ترکیباتِ صدادار و هجاها این است که دو حرف صدادارِ قوی نمی توانند در هجای مشابهی باشند، پس وقتی دو حرف صدادارِ قوی کنار هم هستند، به هجاهایی جداگانه تعلق دارند. اما ترکیبات دیگر – مانند یک حرف صدادارِ قوی و ضعیف یا دو حرف صدادارِ ضعیف – یک هجای تکی را شکل می دهند.

آگاه باشید که در زندگی واقعی، به خصوص در صحبت سریع، دو حرف صدادارِ قوی، مانند لغات maestro و Oaxaca، اغلب در هم می آمیزند تا به روشی تلفظ شوند که صدایی مشابهِ یک هجای تکی یا خیلی نزدیک به آن داشته باشند. اما آن ها هنوز برای اهداف نوشتاری، هجاهایی جداگانه محسوب می شوند، مانند وقتی که لغات را در انتهای یک خط یا برای استفاده از نشانه های لهجه تقسیم می کنید.

به یاد داشته باشید که حروف صدادار در اسپانیایی تمایل دارند که خالص تر از انگلیسی باشند. برای مثال در زبان انگلیسی لغت “boa” (یک نوع مار) اغلب صدایی مشابهِ “boh-wah” دارد، در حالی که در اسپانیایی boa بیش تر صدایی مشابه “boh-ah” دارد. به این دلیل است که گویشوران انگلیسی اغلب حرف بلندِ “o” را با یک صدای “ooh” جزئی در انتها تلفظ می کنند، در حالی که گویشوران اسپانیایی این کار را نمی کنند.

مصوت های مرکب

وقتی یک حرف صدادارِ قوی و ضعیف یا دو حرف صدادارِ ضعیف با هم ترکیب می شوند تا یک هجای تکی را شکل دهند، یک مصوت مرکب را می سازند. یک مثال از مصوت مرکب ترکیبِ ai در baile (رقص) است. ترکیبِ ai در این جا بیش تر شبیهِ لغت انگلیسیِ “eye” است. مثال دیگر، ترکیبِ ui در fui است، که برای گویشور انگلیسی بیش تر مشابهِ “fwee” است.

در این جا تعدادی لغات نسبتاً رایج وجود دارد که شامل مصوت های مرکب (نشان داده شده در حروف درشت) است:

Puerto (port), tierra (earth), siete (seven), hay (there is or there are), cuida (care), ciudad (city), labio (lip), hacia (toward), paisano (peasant), canción (song), Europa (Europe), aire (air).

در بعضی لغات، یک حرف صدادارِ قوی و ضعیف یا دو حرف صدادارِ ضعیف با هم ادغام نمی شوند اما به جای آن هجاهای جداگانه ای را شکل می دهند. در آن موارد، یک لهجه ی نوشته شده برای حرف صدادارِ ضعیف استفاده می شود تا تمایز را نشان دهد. یک مثال رایج اسمِ María است. بدون نشان لهجه، اسم بیش تر مشابهِ MAHR-yah‌ تلفظ می شود. به طور موثر نشانِ لهجه i را به یک حرف صدادارِ قوی تبدیل می کند. لغات دیگر که در آن ها از یک نشانِ لهجه استفاده می شود تا‌ یک حرف صدادارِ ضعیف را از تبدیل شدن به قسمتی از یک مصوت مرکب بازدارد شامل río (river), heroína (heroine), dúo (duet) and país (country) هستند.

اگر برای یک حرف صدادارِ قوی لهجه ای وجود داشته باشد، مصوت مرکب را از بین نمی برد. برای مثال، در adiós لهجه فقط نشان می دهد که تاکیدِ گفتاری کجا قرار می گیرد اما روی چگونگی کارکرد حروف صدادار با هم اثر نمی گذارد.

واکه ی سه صوتی

هر از گاهی، یک مصوت مرکب می تواند با یک حرف صدادارِ سوم ترکیب شود تا یک واکه ی سه صوتی را شکل دهد. واکه های سه صوتی هرگز دو حرف صدادارِ قوی در خود ندارند؛ آن ها یا توسط سه حرف صدادارِ ضعیف ساخته می شوند یا یک حرف صدادارِ قوی با دو حرف صدادارِ ضعیف. لغاتی که واکه های سه صوتی دارند شامل Uruguay (Uruguay), estudiáis (you study) and buey (ox) هستند.

توجه کنید که برای اهدافِ لهجه ی نوشتاری، y یک حرف بی صدا محسوب می شود حتی اگر به عنوان یک حرف صدادار عمل کند‌. بنابراین هجای نهاییِ Uruguay است که مورد تاکید قرار می گیرد؛ این جا است که تاکید روی لغاتی قرار می گیرد که به جز n یا s به یک حرف بی صدا منتهی می شوند. اگر حرف انتهایی i بود، لغت باید Uruguái هجی شود تا تلفظ را حفظ کند‌.