چه موقع از حروف بزرگ در زبان آلمانی استفاده می شود؟

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد در بسیاری از کلاس های زبان آلمانی با این سوال از زبان آموزان روبرو می شود که چه موقع از حروف بزرگ در زبان آلمانی استفاده می شود؟ اگر شما هم همین سوال را دارید پس با ما همراه باشید تا به جواب سوالتان برسید.

اما چه موقع از حروف بزرگ در زبان آلمانی استفاده می شود؟

در بیش تر موارد، قوانین نوشتن با حروف بزرگ در زبان های آلمانی و انگلیسی مشابه هستند. البته، در هر قانونی استثنائاتی وجود دارد. اگر شما می خواهید در نوشتن به آلمانی مهارت کسب کنید یادگیری این قوانین برای داشتن گرامرِ خوب الزامی است. در این جا به مهم ترین تفاوت ها توجهی دقیق تر می کنیم:

اسامی زبان آلمانی

همه ی اسامیِ زبان آلمانی با حروف بزرگ نوشته می شوند. این قانون ساده به لطف اصلاحات جدید برای هجی حتی منسجم تر شد.
در حالی که در قوانینِ قدیمی، استثنائاتی در خیلی از عبارات اسمیِ رایج و تعدادی از افعال وجود داشت (radfahren, recht haben, heute abend)، اصلاحات ۱۹۹۶ هم‌اکنون مستلزم این هستند که اسامی در چنین عباراتی با حروف بزرگ نوشته شوند (و جدا باشند): Rad ​fahren (راندن دوچرخه)، Recht ​haben (درست گفتن)، heute Abend (امروز عصر). مثال دیگر عبارتی رایج برای زبان ها است، که قبلاً بدون حرف بزرگ نوشته می شد (auf englisch در انگلیسی) و الان با حرف بزرگ نوشته می شود: auf Englisch. قوانین جدید باعث راحتی آن می شوند. اگر یک اسم باشد، آن را با حرف بزرگ بنویسید!

اصلاح‌گرانِ هجیِ آلمانی به دلیل فقدان یکپارچگی مورد انتقاد قرار گرفتند، و متاسفانه اسامی هم از این قاعده مستثنی نیستند. بعضی از اسامی در عبارات با افعالِ bleiben، sein و werden  به عنوان صفاتِ گزاره ای و بدون نوشتنِ حرف بزرگ در نظر گرفته می شوند. دو مثال: “Er ist schuld daran.” (این اشتباه او است.) و “Bin ich hier recht?” (من در جای درستی هستم؟).

از لحاظ فنی، die Schuld (جرم، بدهی) و das Recht (قانون، حق) اسم هستند (schuldig/richtig صفت هستند)، اما در این عبارات اصطلاحی با sein اسم به عنوان صفت گزاره ای در نظر گرفته می شود و با حرف بزرگ نوشته نمی شود. حالت مشابه برای بعضی از عبارات صدق می کند، مانند “sie denkt deutsch.” (او مثل یکی آلمانی فکر می کند). اما “auf gut Deutsch” (به زبان آلمانیِ ساده) است چون آن یک عبارتِ حرف اضافه است. با این حال، چنین مواردی معمولاً عبارات استانداردی هستند که شخص می تواند فقط به عنوان لغات بیاموزد.

۲- ضمایر زبان آلمانی

فقط ضمیر شخصیِ آلمانیِ “Sie” باید با حرف بزرگ نوشته شود. اصلاحِ هجی کردن از لحاظ منطقی حالت رسمیِ Sie و فرم های مرتبطش (Ihnen,Ihr) را با حرف بزرگ در نظر گرفت، اما حالات غیر رسمیِ آشنای “you” (du,dich, ihr, euch و غیره) را با حروف کوچک در نظر گرفت. خیلی از گویشوران آلمانی هنوز از روی عادت du را در نامه ها و ایمیل های خود با حرف بزرگ می نویسند. اما آن ها مجبور به این کار نیستند. در بیانیه ها یا آگهی های عمومی، حالاتِ جمع آشنای “you” (ihr, euch) اغلب با حرف بزرگ نوشته می شوند: “Wir bitten Euch, liebe Mitglieder…” (اعضای محترم، ما شما را دعوت می کنیم).
مشابه بیشترِ زبان های دیگر، آلمانی ضمیر اول شخص مفردِ ich (I) را با حرف بزرگ نمی نویسد مگر این که لغت اولِ جمله باشد.

۳- صفات زبان آلمانی

صفات آلمانی – شامل ملیت ها – با حرف بزرگ نوشته نمی شوند. در زبان انگلیسی، نوشتنِ “نویسنده ی آمریکایی” یا “یک ماشین آلمانی” درست است. در زبان آلمانی، صفات با حرف بزرگ نوشته نمی شوند، حتی اگر آن ها به ملیت اشاره داشته باشند: der amerikanische Präsident (رئیس جمهور آمریکایی)، ein deutsches Bier (نوشیدنی آلمانی). تنها استثنای این قانون وقتی است که یک صفت قسمتی از یک لغت حقوقی، جغرافیایی یا تاریخی است؛ یک عنوان رسمی، تعطیلات مخصوص، یا اصطلاحات رایج: der Zweite Weltkrieg (جنگ جهانی دوم)،der Nahe Osten (خاورمیانه)، Regierender Bürgermeister (شهردار حاکم)، der Weiße Hai (کوسه ی بزرگ سفید)، der Heilige Abend (جشن سال نو).

حتی در کتاب، فیلم یا عناوین سازمانی، صفات معمولاً با حرف بزرگ نوشته نمی شوند: Die amerikanische Herausforderung (چالش آمریکایی)، Die weiße Rose (رز سفید)، Amt für öffentlichen Verkehr (مرکز حمل و نقل عمومی).
در واقع، برای عناوین کتاب و فیلم به زبان آلمانی، فقط لغت اول و هر اسمی با حرف بزرگ نوشته می شود. (برای اطلاعات بیش تر درباره ی عناوین کتاب و فیلم به زبان آلمانی به مقاله ی مرتبط با علائم نقطه گذاری آلمانی رجوع کنید).
Farben (رنگ ها) در زبان آلمانی می توانند یا اسم باشند یا صفت. آن ها در عبارات حرف اضافه ی مخصوصی اسم هستند: in Rot (in red)، bei Grün (at bei Grün) (at green یعنی وقتی چراغ راهنمایی و رانندگی سبز می شود). در بیش تر موقعیت های دیگر، رنگ ها صفت هستند: “das rote Haus,”، “Das Auto ist blau”.

۴- صفات اسمی و اعداد زبان المانی

صفات اسمی معمولاً مانند اسم ها با حرف بزرگ نوشته می شوند. دوباره، اصلاحِ مروبط به هجی، ترتیب بیش تری را در این طبقه بندی وارد کرد. تحت قوانین قبلی، شما عباراتی مانند “Die nächste, bitte!” (“بعدی، لطفاً!”) را بدون حرف بزرگ می نوشتید.

قوانین جدید از لحاظ منطقی آن را به “DieNächste, bitte!” تغییر دادند – بازتاب آن می‌شود استفاده از صفتِ nächste به عنوان اسم (مختصر شده ی “die nächste Person”). حالت مشابه برای این عبارات صدق می کند: im Allgemeinen (در مجموع)،nicht im Geringsten (شانسی نیست)،ins Reine schreiben (کپیِ شسته و رفته، پیش نویس نهایی)،im Voraus (از قبل).

بهتر است در این مورد بیشتر بدانید:

اعداد اصلی اسمی و اعداد ترتیبی با حرف بزرگ نوشته می شوند. Ordnungszahlen و اعداد اصلی (Kardinalzahlen) که به عنوان اسم استفاده می شوند با حرف بزرگ نوشته می شوند: “der Erste und der Letzte” (اولین و آخرین)، “jederDritte” (هر سومین مورد). “In Mathe bekam er eine Fünf.” (او در امتحان ریاضی نمره ی پنج {D} گرفت)، bekam er eine Fünf.” (او در امتحان ریاضی نمره ی پنج { D} گرفت).
صفات عالی با am همچنان به حرف بزرگ نوشته نمی شوند: am besten, am schnellsten, am meisten.

حالت مشابه برای فرم های ander (دیگر)،viel(e) (خیلی) و wenig هم صدق می کند: “mit anderen teilen” (به اشتراک گذاشتن با بقیه)، “Es gibt viele, die das nicht können.” (خیلی ها هستند که نمی توانند آن را انجام دهند.)

به یاد داشته باشید، این ها فقط اصولِ گرامرِ آلمانی مورد تایید گوته هستند تا دیدگاهی کلی را در اختیار شما قرار دهند. اگر شما می خواهید بیش تر درباره ی آن بدانید، باید مسلماً از منابعِ همراه با مطالب بیش تر استفاده کنید. اگر شما فکر می کنید که در اسپیکینگ ضعیف هستید، می توانید به سمت گرامر تغییر مسیر دهید اما نمی توانید فقط به آن اتکا کنید. استفاده ی درست از گرامر موقعی است که آن را در صحبت کردن و برقراریِ ارتباط با بقیه ی گویشوران پیاده کنید.