نکاتی درباره ی لهجه ی انگلیسی بریتانیایی

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد به بررسی نکاتی درباره ی لهجه ی انگلیسی بریتانیایی و آموزش این لهجه انگلیسی می پردازد.

پس به نکاتی درباره ی لهجه ی انگلیسی بریتانیایی توجه نمایید

اول، وقتی شخصی می گوید ‘لهجه ی بریتانیایی’، ما اغلب احتمال دارد که گیج شویم، چون لهجه ی بریتانیایی به نوبه ی خود وجود ندارد؛ به یاد داشته باشید که بریتانیا از انگلیس، ولز، اسکاتلند و ایرلند شمالی تشکیل شده است، که تمام آن ها لهجه های انگلیسی متمایزی دارند. برای مثال حتی در خود انگلیس، شخصی که متولد لیورپول است از شخصی که متولد لندن است لهجه ی بسیار متفاوتی دارد.

با گفتن این مورد، لهجه ی انگلیسی استاندارد یا چیزی نزدیک تر به ‘Queen’s English’ موضوعی است که ما امروز به آن می‌پردازیم و تمرین می کنیم!

The – U’s

در حالی که در انگلیسی آمریکایی ‘u’ اغلب به شکل oo تلفظ می‌شود، در انگلیسی بریتانیایی بیش تر به شکل ew و با تاکیدی روی حرف آخر تلفظ می شود.

برای مثال:

در انگلیسی بریتانیایی لغت ‘tune’ به شکل ‘tewn’ و در انگلیسی آمریکایی به شکل ‘toon’ تلفظ می شود، یا لغت ‘duty’ به شکل ‘dewty’ تلفظ می شود برعکس انگلیسی آمریکایی که بیش تر ‘doody’ گفته می شود.

سعی کنید تعدادی از این لغات را تمرین کنید:

Tune

Duty

Stupid

The – A’s

در انگلیسی بریتانیایی استاندارد، صدای ‘A’s’ به طور اساسی با انگلیسی آمریکایی در لغاتی مثل plant، can’t، bath، glass و path متفاوت است. صدای استفاده شده، به طور متمایز ‘ah’ است مثل لغت ‘car’ یا به جای آن ‘cahr’. در انگلیسی آمریکایی حرف رایج ‘a’ بیش تر شبیه ابتدای لغت ‘apple’ تلفظ می شود.

The R’s

در لهجه ی استاندارد بریتانیا، تلفظ حرف ‘r’ پایانی، در بیش تر لغات رایج نیست، به جای آن آخر لغت بدون تلفظ این حرف رها می شود. بعضی مثال ها در پایین آورده شده اند:

Chair-Ch-eh

Cover- Cov-ah

Father- Fa-tha

Rather- Ra-tha

و در نهایت، the T’s

حروف ‘T’s’ در انگلیسی آمریکایی تلفط نمی ‌شوند و اغلب حتی صدای حرف ‘d’ را می گیرند مثل ‘wadder’- water. اگر شما واقعا می‌خواهید که یک شخص بریتانیایی را تحت تاثیر قرار دهید، ایده ی خوبی است که همیشه ‘t’s’ را هم در ابتدا، وسط و هم انتهای یک لغت تلفظ کنید.

تعدادی از این لغات را با نگفتن حرف ‘R’ تمرین کنید و ‘T’ را تلفظ کنید.

Water

Waiter

Winter