آیا من خیلی پیر هستم که زبانی جدید یاد بگیرم؟

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد یک سوال را که بسیار پرسیده می شود مورد بررسی قرار می دهم.  آیا من خیلی پیر هستم که زبانی جدید یاد بگیرم؟ مسلما نه! اما دلایل را در زیر مورد برسی قرار می دهیم.

اما آیا من خیلی پیر هستم که زبانی جدید یاد بگیرم؟

یاد گرفتن زبان مادری‌تان را یادتان هست؟ آیا قشنگ نیست که می‌توانستید بر زبان‌های جدید به همان اندازه بی‌زحمت مسلط شوید؟ می‌توانید… اگر ده سال اضافه دارید و هیچ چیز دیگری در رقابت برای جلب توجه شما نیست.

حقیقت اینست که بعید می‌باشد فرصت صرف یک دهه را اختصاصاً بر روی یادگیری زبان داشته باشید، همانطور که بعید است مادرتان دوباره با قاشق به شما پوره‌ی سیب بدهد. حقیقت اینست که بالغین تنها با کمی تلاش بیشتر، ابزار درست و انگیزه‌ی مناسب زبانی جدید را در کسری از زمان مساوی با یک کودک یاد می‌گیرند.

اما آیا توانایی با سن از بین می‌رود؟

از آن‌جا که کودکان طبیعتاً اصوات، لهجه‌ها و واج‌ها را در سنی خیلی پایین یاد می‌گیرند، بسیاری از مردم به‌طور حسی معتقدند که سن ایده‌آل برای یادگیری زبان معمولاً تا پیش از بلوغ است. اما برخلاف باور عمومی، بالغین در واقع زبان‌آموزان بهتری نسبت به کودکان هستند.

انعطاف‌پذیری عصبی… یا مدیریت زمان؟

تئوری‌های مدرن یادگیری بر چیزی با عنوان انعطاف‌پذیری عصبی تکیه دارد که عبارتست از: توانایی مغز در تغییر دادن راه‌های ارتباطی و ذخیره‌سازی اطلاعات جدید. البته مغز ما انعطاف‌پذیری خود را با گذشت سن از دست می‌دهد، که ممکن است دلیل این باشد که چرا هر چه از سن ما می‌گذرد، یادگیری به نظرمان سخت‌تر می‌آید.

بچه‌ها، به ویژه نوزادان، زمان بیشتری برای ارتقای مهارت هایی مثل زبان را دارند. با روز آن ها توام شده است و مسئولیت های دیگری ندارند که به آن ها فکر کنند. وقتی بزرگسالان آزادی مشابه را دارند و بعد از مدرسه می‌روند یا کار می کنند تا با تلاش زیاد زبانی را بیاموزند، بیش ترشان به همان سرعت یا حتی سریع تر از بچه ها یاد می گیرند.

خلاصه ی مطلب؟ مغز ما هرگز توانایی یادگیری چیزهای جدید را از دست نمی ‌دهد. مساله این است که ما فقط وقت کم می آوریم!

خرد حاصل از سن

درست است که بچه ها احتیاجی ندارند در کلاس بنشیند یا برای یادگیری زبان مطالعه کنند، و یادگیری زبان های متعدد با هم برای آن ها امکان پذیر است. اما به طور واقع گرایانه، بچه ها قبل از این که خودشان جملات را شکل دهند، سال ها به صحبت مردم گوش می‌ کنند و افراد را مشاهده می کنند، و می تواند مدت زیادی طول بکشد تا دایره ی لغات به طور کامل افزایش یابد.