نقش بازی کردن در یادگیری زبان

آموزشگاه زبان ایران آکسفورد به نقش بازی کردن در یادگیری زبان می پردازد . پس این مقاله را از دست ندهید.

نقش بازی کردن در یادگیری زبان
نقش بازی کردن در یادگیری زبان

پس به نقش بازی کردن در یادگیری زبان توجه کنید

از لحاظ عاطفی

  • بازی‌ها فیلتر احساسی را کاهش می‌دهند.
  • آن‌ها کاربرد خلاقانه و خود به خود از زبان را تشویق می‌کنند.
  • آن‌ها ظرفیت ارتباطی را افزایش می‌دهند.
  • بازی‌ها هم انگیزه‌بخش و هم خوشایند هستند.

از لحاظ ذهنی

  • بازی‌ها باعث تقویت یادگیری می‌شوند.
  • هم باعث بازبینی و هم موجب توسعه‌ی یادگیری می‌شوند.
  • بازی‌ها بر روی گرامر به شیوه‌ای ارتباطی تمرکز می‌کنند.

پویایی‌ها کلاس درس

  • بازی‌ها به شدت دانش‌آموز‌محور هستند.
  • دانش‌آموز صرفاً به عنوان تسهیل‌کننده عمل می‌کند.
  • بازی‌ها انسجام کلاسی درست می‌کنند.
  • باعث پرورش شرکت همه‌ی افراد کلاس می‌شوند.
  • بازی‌های رقابت سالم را ترویج می‌دهند.

انطباق‌پذیری

  • بازی‌ها می‌توانند به راحتی برای سن، سطح و علایق تنظیم شوند.
  • آن‌ها هر چهار مهارت را به کار می‌اندازند.
  • بازی‌ها نیازمند حداقل میزان آماده‌سازی بعد از مرحله‌ی تکامل اولیه هستند.

مهم است در ذهن بسپاریم که وقتی صحبت‌های بالا تقریباً ۲۰ سال قبل نوشته شده‌اند، بیش تر با رجوع به بازی‌های سنتی بود. اما مدارک جدیدتر نشان می‌دهند که همان اصول صدق‌ می‌کنند. بعضی مزایای افزوده شده توسط معلمانی که با آن‌ها صحبت کرده‌ام به این شرح است:

  • بازی‌ها باعث می‌شوند درس‌های زبانی از تهدید کمتری برای شاگردان با اعتماد به نفس کمتر برخوردار باشند؛ چراکه نگرانی آن‌ها برای اشتباه در حالت کاهش می‌یابد و لذا تولیدشان بیشتر می‌شود.
  • دانش‌آموزان بیش از صرفاً زبان درس را در هنگام بازی کردن، یاد می‌گیرند. آن‌ها می‌توانند زبان آموزشی را از طریق بحث یا قوانین و گاهی اوقات مهارت‌های مذاکراتی یاد بگیرند.
  • دانش‌آموزان می‌توانند تنوع بیشتری از ارتباطات احساسی را از طریق بازی‌ها ایجاد کنند. برای مثال توضیح دادن یک لغت با حرکات یا درخواست از دانش‌آموزی دیگر که این کار را انجام دهد، یا به خاطر سپردن سرنخی برای یک کلمه.

پس، بازی کردن در یادگیری زبان به شاگردان کمک می کند- اما آیا فقط بازی کردن با آن‌ها کافی است؟ با معلم دیگری که صحبت کردم، به من گفت دوست دارد در کلاس‌های با انگیزه‌ی کم که خود را در فعالیت‌های تمرینی عادی درگیر نمی‌کنند، از بازی استفاده کند، و با این روش آن‌ها مشتاقانه از لغات و ساختارهای کلیدی در بازی استفاده می‌کنند و بدون این که حتی متوجه شوند بسیاری از تمرین‌های لازم را دریافت می‌کنند. با این حال آیا امروزه این روش در بافت یادگیری زبان چیز خوبی است؟